سی تو، قطعه‌ای بر شعر ناتمام، صدایی برای واژه‌هایی که با شاعر خاموش شدند. سی تو، لطیف، اندوهگین و سرشار از احترام است. یادآور عشقی که ناتمام ماند اما در نغمه زنده شد.