خان جان وصیت می‌کند که تا وقتی فرزندان دو طایفه کشتگر و شوان با هم وصلت می‌کنند، می‌توانند از باغ و عمارت آن در آب اسک به صورت مشاع استفاده کنند و در صورت عدم رعایت این مسئله طایفهٔ کشتگر هیچ حقی در برابر متعلقات خان جان ندارد و تمام ملک مزبور در تصرف خانواده شوان قرار می‌گیرد.