آندره زویاگنیتسف متولد ۱۹۶۴ است . او در سال ۲۰۰۳، اولین فیلم خود را با نام «بازگشت»، را جلوی دوربین برد. فیلمی با موضوع زندگی ۲ برادر نوجوان به نام های آندره و ایوان که در منطقه ای در حومهٔ شهری در روسیه با مادرشان زندگی می کنند. این زندگی به سیاق گذشته ادامه دارد تا اینکه پدر این دو برادر پس از ۱۲ سال به خانه باز می گردد. بازگشتی پر از سوال و تردید و ابهام. این که او در این ۱۲ سال کجا بوده است؟ چرا اکنون به خانه باز گشته؟ و... بازگشت، در اولین نمایش خود در جشنوارهٔ ونیز سال ۲۰۰۳، جایزهٔ اصلی این جشنواره یعنی شیر نقره ای را برای او به ارمغان آورد. فضای بی زمان و مکان این فیلم، وجهٔ بسیار بصری قوی فیلم همراه با پی رنگی به شدت روانشناسانه و فلسفی، بسیاری از دوست داران سینمای متفاوت را بهت زده کرد. موج تحسین ها نسبت به اولین فیلم زویاگینتسف، در حدی بود که بسیاری او را تارکوفسکی جدید سینمای روسیه نامیدند. «تبعید»، دومین فیلم او در سال ۲۰۰۷ جلوی دوربین «میخائیل کریشمن»، فیلمبردار چیره دست و همکار همیشگی خود رفت. الکس، همسر و دو فرزندش را برای سفری به زادگاه کودکی خود در دوردست ها می برد. آرامش از این سفر زمانی رخت برمی بندد که ورا، همسر الکس حقیقتی ویران کننده را به او می گوید. او باردار است ولی این مسافر در راه، فرزند الکس نمی باشد ... فیلم در جشنوارهٔ کن سال ۲۰۰۷، جایزهٔ بهترین بازیگر مرد و نامزدی نخل طلا را برای سینمای روسیه به ارمغان آورد. بعد از این فیلم، دیگر بسیاری هم نظر بودند که پدیدهٔ جدیدی در سینمای روسیه ظهور کرده است. ظهور فیلمسازی جوان با دغدغه های عمیق و پیچیدهٔ انسانی، روح تازه ای در کالبد سینمای این کشور سردسیر دمید.